16 de outubro
Dime pedra , e direiche auga. Escoita, o asubío das ondas
tentando chegar máis lonxe do que nunca poideron, e voltando cara atrás, coma a
vida mesma. A humidade, impregnanos por dentro, o bafo rompe contra os cristais
e debuxamos unhas verbas que semellan sacadas dun conto. Ti, quizáis sexas o
mellor desta paixase, case sacado da nada, pero impregnando as cores frías da
atmosfera coa túa calor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario